Yukarıdaki tanımdaki kekremsilikten de belli olduğu üzere bekleneni verememiştir ama vereceği maçlar izletecektir. Dün akşam Gilbert Arenas’ın olmamasıyla takımın anahtarı kendisine teslim edilmişti. O da ‘madem öyle’ deyip deneme yanılma yöntemlerinde gezindi. Savunma gözetiminde orta mesafe şutları denedi olmadı. Savunmadan kurtulup orta mesafe şutları denedi olmadı. Peş peşe 2 tane güzel fast break atınca dripling ile delerim sandı ama ikisinde de Howard ‘dur yiğen’ dedi. ‘Ulan ne yapsak olmuyor. Hoca da hala at diyor.’ durumuna gelince ‘yahu benim rekorlu asist maçlarım var.’ dedi ve biraz daha oynatıcı oldu. Hani 1 tane bile ‘şu asistin güzelliğine bak.’ dedirten asist yapmadı ama 9 asisti çemkirmek için böyle bir baz alınamaz.
Klasik olan kumaşı iyi terimini kullanmakta bir sakınca görmediğim adam oldu dün akşam. Hem de yukarıdaki becerememelerine rağmen. Beklentiler büyük. Takımın gerçek sahibi ortalarda yok. Ve patronluk yapmanız istenilen ilk maç makine gibi oynayan Magic. Yani draft numarası ne olursa olsun adam bir çaylak. Felaket yüzdeyle attığı orta mesafe şutlarına güvendiği belli ama 3lüklerine Tony Parker kadar bile güvenmiyor. Maç içinde en iyi yaptığı iş ise fast break atarken gösterdiği vücut feykleri.
Takım olarak nasıl oynadıklarına gelmeye gönlüm razı gelmiyor. Birazdan da bahsedeceğim üzere Magic harika oynadı ama takımın en aktif savunma yapan adamı Hinrick olamamalı deyip bir Nba takımını daha da çemkirmeyeceğim.
Gelelim ilk maçını ter atma kıvamında oynayan ve asıl maçını bu akşam Miami Heat ile oynayacak olan Magic’e (maçı NTV veya NTVSPOR verecek). Harika başladılar. İlk önce Carter çizgiden girip sayıyı attı ardından benzerini Lewis attı ve 4-0 ile başladılar. Bu tarz attı örnekleriyle maçı özetlemeye devam edersem can çekişeceğim bir anlatım olması kesin olacağından Magic’in hep attığını belirtip attı olayını bırakacağım. Maç sürekli kontrolleri altındaydı ve basketbolda mola sınırı olmasaydı Wizards koçu 2 hücumda 1 mola alıp rekor kırabilir; sırf Carter’ı yavaşlatma planı kurmak için bile 6-7 tane mola alabilirdi. Çünkü dünkü maçta ‘yahu bu takımda keşke Carter değil de X olsaydı.’ gibi bir cümle akla getirilemezdi. X’i de gönül rahatlığıyla doldurabilirsiniz. Mesela ‘Kobe’ deseniz ‘hayhay’ derim. ‘Ama Carter hiçbir zaman Kobe gibi bir winner karakteri olamadı.’ derseniz abartmayın, konuyu uzun vadeye yayıp polemik yaratmayın derim çünkü bahsi geçen sadece dün akşamki maç.
Asıl ana parçaya bakacak olursak Howard her zamanki Howard. Eksisiyle, artısıyla, artısıyla, artısıyla, artısıyla… Rakip takımların klasik Howard’ı yavaşlatma taktiği olan faul yapıp çizgiye gönderme darlamasını bu senede bol bol izleyeceğiz. Çünkü Howard yüzdesini iyileştirmiş gibi bir cümlem yok. Howard’ın sıkılıp inişe geçen veya panyaya çarpan topa müdahele edişlerini de izlemeye devam edeceğiz. Bu eksileri çıkarttığımızda geriye kalan Howard ise blok yaparken topu patlatmaya, smaç yaparken potayı kırmaya çalışan bir süper star. Ama bazen Nelson onu gerçek Süperman sanıp öyle imkansızlar toplar fırlatıyor ki gerçek Süperman gelse 2 şamar atıp fırçasını kayar.
Magic bildiğimiz ligi iyi oynayan Magic. Ve rotasyonunu ciddi şekilde genişletmişler ama umuyorum ki play-oflarda da böyle olurlar ve bir anda basiretsizliğe bürünmelerinden kurtulurlar.
Not= Maç esnasında stadyum görüntüleri gösterildi ve ağzım açık kaldı. Ama ardından başarıları gösteren flamalar olan sadece 2 tanecik konferans şampiyonluğu görünce stadyumun bütün havası kaçtı. Oraya 1 adet şampiyonluk flaması şart.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder